EL LLURIU // LA CERRICA // CALQUÍN,-INA,-INO
Aquí vos amosamos dos nomes y un axetivu pa que digáis los significaos de les tres palabres.
EL LLURIU // LA CERRICA // CALQUÍN,-INA,-INO
Daniel Fernández García diz:
Hola Xulio
Lluriu pue ser atontáu, alloriáu, o llucu. Tamién pue ser oscuro.
Cerrica ye un páxaru pequeñu, una persona menuda, o la rabadiella.
Calquín ye una persona vaga y con poques lluces, o tamién pue ser pesáu.
Esteban Carcedo Roces diz:
Xulio.
LA CERRICA. Ye un páxaru mui pequeñín que fai los niales pegaos a les ribayes o a les chaboles.
CALQUÍN-NA; ye una persona que ye mui inútil o de poco brazu.
Joaquín García Cuello diz:
Hola Xulio:
Esta vez paezme que solo se dos pallabres.
La Cerrica: ye un páxaru pequeñu de color ceniza, qu'abunden pequí.
Calquín: Ye alguien mui tranquilu o calmáu pa facer les coses.
Hasta otra.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Esteban y Joaquín lleven, güei, dos puntos ca ún, que correspuenden a les dos rempuestes que mos unvíen. En cuanto a Daniel, nesta ocasión solamente-y podemos dar una rempuesta por bona, la de la cerrica. Los significaos que da pal sustantivu lluriu y pa l'axetivu calquín,-ina,-ino, anque ye cierto qu'apaecen nel dicionariu de La Nueva España, nun son precisamente los qu'eses voces tienen na fala llariego de Santa Bárbola, que, en definitiva, ye sobre lo que trata y se basa'l nuestru concursu.
El lluriu: Esta voz úsase na espresión echar el lluriu o arrimar el lluriu que ye lo que se fai cuando a la hora de poner la timona del llabiegu al xugu, nun s'amarra col sobéu nel centru del xugu sinón que se pon más cerca del güe o vaca que tien más fuerza, esto ye arrímase'l lluriu al más fuerte de la pareya col fin de que tire más y equilibre, asina, la marcha del llabiegu ( o del carru si ye'l casu). Por estensión, tamién se diz char o arrimar el lluriu a una persona cuando se-y ponen o adxudiquen más xeres de les que-y tocaríen nun repartu estrictamente igualitariu.
La cerrica ye'l páxaru más pequeñu qu'esnala pel terreno de la nuestra collación. Cuando ta posáu nuna caña, suel poner el rabucu pa riba, rectu, perpendicular al llumbu del so cuerpín. El nial que fabrica tien un buracu d'entrada y puede apaecer debaxo de les ribayes o de les vigues de cuadres, horros, etc. Paez que-y gusta facer dellos niales a la vez, anque solamente escueya ún pa poner los güevos y guariar. A los que dexa ensin usar, solíemos llama-yos niales de cerrica viuda
Calquín,-ina,-ino aplícase, na fala barboliego, a la persona que ye mui lenta a la hora de llevar a cabu los trabayos.